پادشاهی ایرانی (آیین ریشه ای کوروش بزرگ)

در مقایسه با (پادشاهی پارلمانی (اروپایی یا مشروطه)

نهاد پادشاهی

پادشاه مدافع حقوق مردم در برابر دولت
پادشاه نقش سپر بزرگ مردم را دارد و به عنوان مدافع مردم تمام فعالیت های دولت را زیر نظر دارد.
قدرت در دست مردم است٬ نه دولت واحزاب. پادشاه حاکم بر مردم نیست بلکه یکی از مردم در پیگیری امور لازم است.

پادشاهی پارلمانی

در پادشاهی پارلمانی٬ پادشاه هیچ دخالتی در هیچ امور کشوری نمیتواند داشته باشد و کاملا سمبلیک است.
مردم نمایندگان را انتخاب میکنند و بعد از تشکیل مجلس٬ نمایندگان نخست وزیر را مشخص میکنند.
 قدرت در دست پارلمان و احزاب است نه در دست مردم!

به جز آیین ریشه ای، نظامهای دیگر قادر به پدافند از حقوق مردم پس از انجام انتخابات نیستند.
در پادشاهی ایرانی مردم به صورت فعال جدا از اینکه در انتخابات جهت گزینش نمایندگان خود در پارلمان و دولت شرکت می کنند، همواره قادر خواهند بود در نهاد پادشاهی اقدامات نمایندگان خودرا تحت نظر و پرسش داشته باشند.

پادشاهی ایرانی (آیین ریشه ای کوروش بزرگ)

در مقایسه با جمهوری دموکراتیک

نهاد پادشاهی

پادشاه مدافع حقوق مردم در برابر دولت
پادشاه نقش سپر بزرگ مردم را دارد و به عنوان مدافع مردم تمام فعالیت های دولت را زیر نظر دارد.
قدرت در دست مردم است٬ نه دولت واحزاب. پادشاه حاکم بر مردم نیست بلکه یکی از مردم در پیگیری امور لازم است.

جمهوری دموکراتیک

اما در نظام جمهوری مردم پس از انتخابات شاهد اختلافات سیاسی درقوای حاکمی خواهند بود که به طور موقت قدرت را در اختیار دارند.
در چنین سیستمی قدرت دست حزب حاکم است٬ نه مردم. و امکان فساد و اعمال نفوذ منبع پنهان بسیار بالاست.

به جز آیین ریشه ای، نظامهای دیگر قادر به پدافند از حقوق مردم پس از انجام انتخابات نیستند.
در پادشاهی ایرانی مردم به صورت فعال جدا از اینکه در انتخابات جهت گزینش نمایندگان خود در پارلمان و دولت شرکت می کنند، همواره قادر خواهند بود در نهاد پادشاهی اقدامات نمایندگان خودرا تحت نظر و پرسش داشته باشند.