11 مه مهدوی آزاد، ابرتحلیل‌گر تلویزیون ایران اینترنشنال پس از دور چهارم مذاکرات پرسید: چه کسی دروغ می‌گوید؟
پاسخ: هر دو طرف
پیش از آغاز این دور از مذاکرات، تحلیل‌های مستقل و هشدارهای روشنگرانه‌ای منتشر شد که بر مبنای داده‌های میدانی و رفتارشناسی طرفین، برآورد کردیم توافقی پنهان میان ترامپ و خامنه‌ای برای اجرای یک حمله محدود و نمایشی به برخی تاسیسات هسته‌ای ایران صورت گرفته است. سناریویی که بر اساس آن، نمایش شکست مذاکرات در ظاهر قرار بود به اجرا درآید تا راه برای اجرای عملی توافق باز شود. اما همان‌گونه که برخلاف گمانه ما قابل پیش‌بینی بود، طرفین در مواجهه با فشار افکار عمومی و نگرانی از افشای ابعاد واقعی ماجرا، ناچار شوند در این مرحله به پنهان‌کاری و اختفا پناه ببرند، که همینطور شد.
نشانه‌های این دروغ بزرگ، حتی برای ناظران بی‌طرف نیز قابل ردیابی بود: فقدان هماهنگی در اعلام زمان دور بعدی مذاکرات، قطع ناگهانی گزارش زنده خبرنگار صدا و سیمای جمهوری اسلامی، و از همه مهم‌تر اعلام همزمان و هماهنگ “موفق بودن گفتگوها” از سوی هر دو طرف، آن هم تنها چند ساعت پس از پایان جلسه‌ای که تا پیش از آن، فضای تهدید، قطع رابطه و حتی احتمال جنگ بر آن سایه افکنده بود. این همان گاف بزرگ و نقطه‌ای است که تحلیل انجمن پادشاهی با دقت آن را شناسایی و افشا کرد: خیانتی استراتژیک به ملت ایران و دور زدن آگاهانه بویژه نیروهای مسلح، برای نجات موقت ساختاری پوسیده به بهای تخریب زیرساخت‌های ملی.
در این مرحله، آنچه بیش از هر چیز جلب توجه می‌کند، تلاش عجولانه و ناشیانه عوامل جمهوری اسلامی برای چسباندن برچسب “پیشرفت” بر مذاکراتی‌ست که آشکارا به دروغ و پنهان‌کاری آلوده شده‌است. مواضع تند، یک‌جانبه و غیرقابل انعطاف پیش از مذاکرات چگونه ناگهان جایش را به لبخند، سکوت و ادبیات مثبت داد؟ پاسخ روشن است: آن‌ها می‌کوشند نقشه‌ای خیانت‌بار را در سکوت و غفلت عمومی پیش ببرند. اما این‌بار ناظران هشیار این انجمن، تحلیل‌گران مستقل و ملت بیدار، سایه‌وار و گام‌به‌گام پیگیر ماجرا هستند. مزدوران خامنه‌ای، این‌بار نمی‌توانند به‌راحتی از زیر بار این رسوایی تاریخی فرار کنند. خیانت به امنیت ملی، حتی اگر با پرچم «مذاکره موفق» آذین شود، رسوا و ننگین باقی خواهد ماند که باید به آن رسیدگی کرد.
پاینده ایران
برقرار آیین ریشه ای